دانلود آهنگ فرشاد هزارپا

آهنگ جدید فرشاد هزارپا

Farshad – Hezaar Paa

دانلود آهنگ فرشاد هزارپا

گیرم تو باتلاقِ بعدِ سِیل
میزد روم آفتاب به قصدِ کیف
ولی اون که گیره نور میسوزونه
گِل تا گلوم گندابه و میل
به رهایی از تنگنایِ نفس‌کُش
توی جهانِ میخها و چَکش
سر تا پا خشم میشم
چیزی میخزه رو ستون فقراتم
حس می‌کنم نفر نیستم نفراتم
ماتمِ کیشم و ماتم
میره توی چمدونی از تلفاتم
چیزی میخزه رو ستون فقراتم
توانی ناشناس تزریق میشه توی ضرباتم
بالاتر میام از گِل
کمرنگ‌تر میشن صدماتم
از گِل درمیام خیالم خیلی غیرطبیعی آسوده‌ست
غیرطبیعی آرومم
همه چیزها غیرطبیعی آسونن
تا تو شیشه‌ی مغازه میبینم یه هزارپا رو پشتمه
از پایین تا به گردنم پُل زده
دستم رو تکون میدم تکون میخوره
من تو مشتشم یا اون تو مشتمه؟
میخزه روی پشتم
زمانم پُره چالش
سمی‌ترین خارش
با فریبِ آسایش
جداش کنم غم می‌گرده بر
یادم می‌افته که رنجیدم چقدر
این که باهاش لَش میشم یه وَر
همزمان میشم سمی‌تر یه ور
مث که رسید انگیزم به تَش
از همین موضوع هم ترسیدم یه کم
نمیخوام از منِ وحشی‌تر بگم
همه‌ش دلم میخواد اهلی‌تر بشم
انگار مست و منگ و نشئه‌ام
اصلا حسش نی که از جام بلند شم و
فکرهام میان میرن مُقطع و
اوضاع میاد به نظر مرتب
برگه‌ی زندگیم سفیدتر میشه
انگار نمیدم دیگه من جوهر پس
تو بحبوحه‌ی جنگ و حسرت
چرا نکشم از خودم دست؟
مصنوعیه این آسودگی گرفتم پناه من تو آغوشِ چی؟
توهمِ محضه این حجمِ بیخیالی
هر چقدر شیرینه این آلودگی
شروع می‌کنم بریدن با یه تیکه شیشه
پاهای بریده‌اش داره دیده میشه
قطع می‌کنم آخرین پاش رو
می‌افته رو زمین با صدای جیغش
چمباتمه زدم لبِ جدول
میچکه خون از کفِ دستم
مورچه‌ها میریزن سرِ هزارپا
من براشون درِ بسته‌ام
دیشب و امشب زنده موندم
ببینم چی میشه شبِ بعدم
همین الان میخوام پا شم برم
محدودم میکنه تنِ خستم
من رو میگیره دلشوره‌ی مرگم
مست میشم تو میخونه‌ی دردم
تو مغاکِ این بی‌خونگی
ذهنم میشه بیغوله‌ی سردم
درونم جنگی با این دنیاست
نه صلح و زیتونه به دستم
نه مقهورِ مصنوعی بودنش‌ام
نه میخوام دورِ مِیدونش بچرخم
مجبوریه گزینش
بین جمعیتِ انبوهی که لو میده
چطور آدمها پُر میشن از
اندوهی که تُهیه
تکرار توهینه وقتی که مرسوم میشه توجیهش
من لمسش کردم
سیل میبردت تا دمِ مرگ
سم باز می‌کنه بازتولیدت
از گلوی دنیا پایین نمیرم با دولا راستی
هذیونه راضی بودن اگه به سم مبتلا شی
تبلیغ میشه هی خودتباهی
ساختن میشه هی متلاشی
میرن آب همه‌ی فرصتها خیس
کجا با کی باید شد گلاویز؟